Oh my god…

Het was een doordeweekse morgen en ik stapte op de metro. Er kwam een man naar mij toe:

“Do you speak English?”
-“Eumh, yes.”-
“You know, Jesus Christ was born 2018 years ago. He died for everyone. Why?
God is in the people. He loves you. Why?
I have 4 children and we’ve had a lot of accidents. God helped us. Why?
Do you believe in God?
He loves everyone.” Lees verder Oh my god…

De digitale detox

Ik zat laatst in het bos te praten met een vriendin over ons smartphone-, media- en internetgebruik. En ja, ik moet toegeven, ook ik zet m’n smartphone geregeld aan als ik niet kan slapen. Even Whatsapp  checken, Facebook, Messenger… geen berichtjes: “daimn, niemand die aan me denkt!” Vorige week nog gooide ik m’n Facebookapp van m’n telefoon. Toch al één iets waar ik niet meer als een kip zonder kop op kan zitten scrollen. Heb enkel de communicatiekanalen gehouden. Maar wat is dat toch? Ik heb zelf pas sinds 2 jaar een smartphone (ik was er laat bij). Maar ik moet toegeven dat ik na een paar maanden vastgeklampt zat aan dat ding… een verslaving. Ja, ik zou het niet minder dan dat noemen. Lees verder De digitale detox

Het kan altijd erger

Woon maar op de plek waar volgens de buienradar steeds het wolkje boven hangt. En zelfs zonder de invloed van het weer zijn er allerlei redenen om te denken dat de (anonieme) andere het slechter heeft.
Ik heb een dak boven mijn hoofd, genoeg te eten, een leuke job, vrienden waar ik regelmatig mee afspreek…  Rationeel gezien een perfect leven. En in dat leven vind ik het moeilijk mezelf toe te staan me slecht te voelen
Ik hoor heel de dag door verhalen en doe alsof alles goed met me gaat. En dat knaagt aan me, want vanbinnen voelt het helemaal niet zo goed.
Wie geeft mij de toestemming me slecht te voelen? Wanneer gaat het niet meer goed genoeg om even geen verhalen van anderen te willen (of kunnen) horen en mijn eigen verhaal te doen? Lees verder Het kan altijd erger

De wedstrijd of hoe je je eigen beste vriend kan worden

Ik zou mezelf niet echt sportief noemen, maar ik loop wel graag. Voor mij is het een manier om rust te vinden. De muizenissen in mijn hoofd trillen mee met het ritme van mijn voeten, tot ze helemaal verdwijnen. De cadans van mijn benen geeft me ruimte en energie. Goed voor lichaam én geest dus.

Af en toe stimuleer ik mezelf om een georganiseerde run mee te lopen. Ik hou van de sfeer, te merken dat iedereen daar wat nerveus staat te worden en dat er telkens wel iemand is die op mijn niveau mee loopt Maar af en toe loopt het wat moeilijker, dan lijkt het alsof mijn innerlijke saboteur met me meeloopt. Lees verder De wedstrijd of hoe je je eigen beste vriend kan worden

Zeven tips voor een sprankelend 2018

Een sprankelend leven. Wat als het nu eens echt zou kunnen? Het kan!

Toegegeven, het is niet altijd makkelijk, want soms staat je hoofd er niet naar of voel je je simpelweg niet goed. Je omgeving kan het je ook lastig maken.

Maar soms… soms kan je voor jezelf de knop omdraaien en kan je proberen om je meer te focussen op het positieve. Een aantal eenvoudige aandachtspunten hebben voor mij het verschil gemaakt. Als cadeautje voor het nieuwe jaar wil ik deze graag met jullie delen.

Lees verder Zeven tips voor een sprankelend 2018

De wereld op z’n kop …

Als je deze blog momenteel leest, dan ben je een mens die op onze wereldbol aanwezig is. Een mens die Nederlands kan lezen (tenzij iemand momenteel voor je vertaalt 😉, ik schat de kans van de weidsheid van deze blog eerder kleiner 😊). Dan was jij ook een mens in de buurt  toen vorig jaar de aanslag op Zaventem plaatsvond (want ja, het feit dat je kan lezen maakt je groot genoeg om je dat te herinneren). Je hebt het nieuws (en de laatste berichten zijn nog niet zo lang geleden) over andere gelijkaardige gebeurtenissen mogelijks ook gevolgd … Lees verder De wereld op z’n kop …