Als kind was ik fan van Pippi Langkous. Wat was die stoer! En sterk! En moedig!
Het sprak tot mijn verbeelding dat ze helemaal alleen woonde en zo veel zelfstandig deed. Het leven leek voor haar vanzelf te gaan, alsof ze er geen enkele moeite moest voor doen.
In mijn verbeelding was ik even stoer, sterk en moedig. In werkelijkheid? Mja, dat was wel wat anders. Ik was eerder het type kind dat stilletjes in een hoekje een boekje ging lezen. Als je tegen me zei “Dat gaat je wellicht niet lukken”, dan dacht ik “Inderdaad, waarschijnlijk niet, dus ik zal het ook niet proberen”. Ik bleef in de veilige zone en focuste me op wat ik zeker wist dat ik goed kon, zoals mijn fantasie gebruiken en verhaaltjes verzinnen. Lees verder Wat ik leerde van Pippi Langkous en Prinses Prieeltje
