PRH voor jongvolwassenen van 18 tot 26 jaar
Het was een doordeweekse morgen en ik stapte op de metro. Er kwam een man naar mij toe:
“Do you speak English?”
-“Eumh, yes.”-
“You know, Jesus Christ was born 2018 years ago. He died for everyone. Why?
God is in the people. He loves you. Why?
I have 4 children and we’ve had a lot of accidents. God helped us. Why?
Do you believe in God?
He loves everyone.” Lees verder Oh my god…
Ik zit te zwoegen op een goede tekst. Eentje waar iemand, jij, iets aan kan hebben. Het is mijn dag niet, mijn week niet. Naar mijn gevoel komt er niets in me op om over te schrijven, writersblock, waar er anders zoveel woorden zijn. En met elke mislukte poging komt mijn lat wat hoger te liggen. Het is dat mijn hoofd niet mee wil en dat ik ook daar rekening mee moet houden.
Ken je dat, dat alle vragen samenkomen en om een antwoord smeken? Lees verder Vandaag even niet
Woon maar op de plek waar volgens de buienradar steeds het wolkje boven hangt. En zelfs zonder de invloed van het weer zijn er allerlei redenen om te denken dat de (anonieme) andere het slechter heeft.
Ik heb een dak boven mijn hoofd, genoeg te eten, een leuke job, vrienden waar ik regelmatig mee afspreek… Rationeel gezien een perfect leven. En in dat leven vind ik het moeilijk mezelf toe te staan me slecht te voelen
Ik hoor heel de dag door verhalen en doe alsof alles goed met me gaat. En dat knaagt aan me, want vanbinnen voelt het helemaal niet zo goed.
Wie geeft mij de toestemming me slecht te voelen? Wanneer gaat het niet meer goed genoeg om even geen verhalen van anderen te willen (of kunnen) horen en mijn eigen verhaal te doen? Lees verder Het kan altijd erger
Sinds een aantal jaar heb ik 1 goed voornemen: elke dag 3 goede, positieve, grappige, hartverwarmende… momenten opschrijven.
Want: “Ik stap elke dag met hetzelfde been uit bed. Soms is dat het goede, soms niet…” Lees verder Elke dag een beste dag?!
Ik ging mezelf meer openstellen, socialer worden, mensen aanspreken… Ik had het me al zo vaak voorgenomen. Toen ik naar het middelbaar ging, begon te voetballen, een workshop volgde, op uitwisseling vertrok, vrijwilligerswerk zocht, startte aan de universiteit en later aan de hogeschool, mij inschreef voor tekenlessen…
Het eerst middelbaar overleefde ik tot half november zonder vrienden. Lees verder Ik ging het anders doen
“Mama, ik denk niet dat ik met een jongen thuis ga komen.”
Het kan wel eens de moeilijkste zin zijn die ik tegen mijn mama gezegd heb. Ik was 19 en na een paar jaar twijfelen en mezelf afvragen of het nu écht zo was, moest het er toch eens uit.
Ik wist niet hoe ze zou reageren. Er wordt bij ons thuis niet zo over gesproken.
Ik had geen idee op welke vragen ze een antwoord zou willen? Er was niet veel te antwoorden, meer dan een gevoel was het toen nog niet. Ik had nog nooit een relatie gehad. Lees verder Mama, ik denk niet dat ik met een jongen thuis ga komen
