Vroeger werd ik gepest. Voila, het hoge woord is eruit.
Zo moeilijk is het nochtans niet om dat te zeggen. Ik. Werd. Gepest. Slechts drie woorden. Ook vele bekende mensen gaven het al toe. Zo vind je Justin Timberlake, Kirsten Stewart en Rihanna terug in het rijtje. Stuk voor stuk bijzondere mensen die hun weg hebben gevonden in het leven.
En toch. Toch vind ik het niet makkelijk om erover te praten. Het heeft voor een stuk met schaamte te maken. ik was toch liever het populaire meisje geweest, dan het kneusje van de klas. Ik denk ook liever niet terug aan die tijd. Het was best wel pijnlijk en het sloeg behoorlijke wonden. Hoe meer ik er als volwassene over nadenk, hoe meer ik besef dat ik niet alleen op school werd gepest maar ook in andere contexten. Dat creëerde veel twijfels over mezelf, want dan zou het toch echt wel aan mezelf liggen.
Ik ben er nog steeds niet helemaal uit waarom ik er vaak werd uitgepikt. Ik weet intussen ook wel dat pesters vaak zelf moeilijkheden hebben, die ze projecteren op anderen. Ik zie nu ook dat een speelplaats, een groepje pubers of een jongerenfeestje één broeihaard is van onzekerheden, waar ieder zijn weg probeert te zoeken en ieder dit op zijn manier doet. De ene door zich groter te maken, de andere door mee te doen en nog een andere door zich terug te trekken.
Ik besef nu ook dat mijn persoonlijkheid er wellicht ook mee te maken had. Ik was het verlegen meisje dat graag boeken las en graag wegdroomde. Ik had ook een kwetsbaarheid en gevoeligheid waar anderen makkelijk ‘misbruik’ van konden maken. Ik was ook niet diegene die zou terugvechten of eens tonen wat ik dan wel waard was. Dat lag en ligt nog steeds niet in mijn aard.
Maar wat ik nu vooral ook weet is dat die kwetsbaarheid, gevoeligheid en fantasie mij tot mij maakt. Ik heb het als mijn sterktes leren zien en zo ook leren inzetten in mijn leven. Dat maakt mij tot een goede vriendin, een goede mama, een goede begeleidster, …
Ik ben nog steeds geen tafelspringer en voel me vaak niet op mijn gemak in grote groepen. Het duurt even voor ik mezelf durf te zijn of voor ik op iemand toe durf te stappen. Ik hou nog steeds meer van diepgaand contact dan van casual small talk. Maar ik weet intussen ook dat ik niet de enige daarin ben en dat ieder best wel een kwetsbaarheid in zich draagt. Ik heb ook leren aanvaarden wie ik ben en dat lukt me (de ene dag al wat beter dan de andere).
Ik hoop dat ook jij jezelf kan aanvaarden zoals je bent. Ook als je pest, wordt gepest, meedoet of je afzijdig houdt: ieder heeft een kwetsbaarheid en een schoonheid in zich.
